Nee Manou, die dames in
zwarte gewaden zijn geen ninja's.We vliegen via Amman, hoofdstad van Jordanië, naar Thailand. Vooraf dachten we dat we misschien wel de enige Nederlanders zouden zijn die deze route nemen, maar
niks blijkt minder waar.
Na een lange reis komen we om 17.00 uur plaatselijke tijd in Bangkok aan. Ideaal: we eten een hapje en gaan lekker slapen.
De volgende ochtend gaan we meteen op pad en bezoeken een van de grootste markten ter wereld met ongeveer 8000 kraampjes. Het souvenir shoppen is de meiden wel toevertrouwd. Het ontbijtbuffet, de
ritjes met tuk tuk en de middagduik in het zwembad zorgen ervoor dat ze het meteen naar hun zin hebben.
De tuk tuk chauffeurs zijn hier de afgelopen jaren weinig veranderd. Nog steeds proberen ze je wijs te maken dat jouw bestemming vandaag toevallig niet bereikbaar is. Ze nemen je liever mee op een
'eigen' toertje. Zo kunnen ze commissie ontvangen voor de winkels en restaurants waar ze je mee naar toe nemen.We laten ons niet foppen en gaan op weg naar 'het grote paleis', een tempelcomplex met
veel pracht, maar ook veel kitsch.
Na twee dagen verlaten we Bangkok en gaan op weg naar Kao Yai. Hier zullen we bij een local verblijven en onder leiding van deze local in het gelijknamige park op avontuur gaan om dieren te
spotten.
Onderweg wachtte ons echter eerst nog een ander avontuur: een bezoek aan 'Dunkin' Donuts!'
Bij binnenkomst is er 1 klant aanwezig en geen personeel. Na 10 minuten is de situatie ongewijzigd en vraag ik de enige klant (jongeman met petje en mondkapje op) of hij weet hoe-of-wat. Hij zegt:
"Toilet". Na nog eens 10 minuten komt er een medewerkster aanlopen. Ze excuseert zich niet, sterker nog, ze lijkt onze aanwezigheid enigszins bezwaarlijk te vinden. Ze helpt ons aan onze
welverdiende Donuts. Als we net lekker zitten, staat de jongeman op, laat zijn koffie en koffer staan en rent de zaak uit. De beveiliger in Richard komt naar boven en we verlaten op een drafje de
toko.
Misschien moest het zo zijn want de volgende dag in het park zijn we erg blij dat we nog een aantal donuts over hebben. De motor van onze Thaise gids heeft minder nodig dan die van ons en de donuts
zorgen ervoor dat we het redden tot de lunch.
Bij de ingang van het park spotten we meteen een paar bijzondere schepsels. Te weten Marit en family. Collega van Richard en een gezelschap dat we in Bangkok al 2x eerder tegenkwamen. Dit zou niet
de laatste keer zijn (cliffhanger!).
In Kao Yai kun je olifanten treffen, maar in het regenseizoen is deze kans kleiner. Ze laten zich dan ook niet aan ons zien. We spotten wel veel insecten, herten, apen en neushoornvogels. Avontuur
geslaagd!
Over de reis vanuit Kao Yai naar Cambodja was vooraf weinig informatie te vinden. Verschillende bussen en taxis brachten ons echter binnen 10 uur (inclusief soepele grensovergang) naar onze eerste
bestemming in Cambodja; Battambang.
In Thailand is het verschil tussen arm en rijk erg groot, maar Cambodja is echt een derde wereld land.
Des te mooier is het dat de mensen ons zo enthousiast begroeten.
Wanneer we de volgende dag met prive tuk tuk de omgeving van Battambang verkennen zijn we een bezienswaardigheid.
Onze chauffeur neemt ons mee langs het 'echte' Cambodjaanse leven op het platteland. We bezoeken een aantal heilige plaatsen en krijgen een stukje oorlogsgeschiedenis mee in de vorm van 'the
killing caves'. Hier werden tijdens de burgeroorlog meer dan 10000 mensen vermoord.
Iets leuker: op een verlaten stuk spoor maken we een ritje met een 'bamboo train' (een onderstel met een plaat van bamboe erop). Als er een tegenligger aankomt wordt het geheel even snel
gedemonteerd.
Tot slot gaan we naar een grot waar rond de schemering elke avond vleermuizen uitvliegen. Het beeld dat we hier van tevoren van hadden komt niet helemaal overeen met de werkelijkheid; ongeveer 3
kwartier lang blijft de stroom van miljoenen vleermuizen doorgaan.
We zijn blij dat de meiden het ook naar hun zin hebben, want de reis is intensiever dan we hadden verwacht.
