Hoi allemaal!

Nu we in Nepal zijn en terugkijken op onze reis door India, beseffen we steeds meer hoe bijzonder India is. India is een land op zich, af en toe net een groot circus. Alles is mogelijk en dat zullen we wel missen, net als het heerlijke eten. Wat we niet zullen missen is de RANZIGHEID! Vanaf het moment dat we de grens overstaken verbaasden we ons over de enorme verschillen tussen India en Nepal. Nepal is groener, schoner en niet alle mensen hebben ADHD.

Ons eerste stekkie was een eigen huisje grensend aan de jungle van Nationaal Park Chitwan. Dit park kun je op verschillende manieren bezoeken. Dit is echter niet zonder gevaar, omdat de inwoners nog weleens nukkig kunnen zijn. Vooral de beren, olifanten en neushoorns. De tijgers en krokodillen zien je eerder als een lekker hapje. Wij hebben er daarom voor gekozen niet lopend, maar wel per kano, jeep en olifant het park te verkennen. Het grote voordeel van de olifant is dat je veilig bent en dichtbij de dieren kunt komen omdat ze je niet ruiken. Zo konden we neushoorns tot op een meter benaderen. Wat een fantastische, grote, logge beesten! We konden ons niet voorstellen dat deze dieren zo gevaarlijk zijn.
Tijdens een fietstochtje langs het park kwamen we een man tegen die zijn olifant een wasbeurt gaf. Aangezien Richard ook wel een bad kon gebruiken werd dit een groot waterfestijn! 's Avonds genoten we hier aan het water in een luie stoel, met een biertje van de zonsondergang (Yes! drinken is hier weer legaal

).

Dat Nepal een mooi land is, werd ons al snel duidelijk. Tijdens de busreis naar Patan keken we onze ogen uit. De bus baande zich een weg langs bergen en door valleien. Het verkeer is hier een stuk rustiger, wellicht komt dat doordat er zoveel bussen het ravijn inrijden...weer regelmatig zweethandjes dus.

Wat Nepal en India gemeen hebben is dat mensen heel veel met hun geloof bezig zijn. Ieder huis heeft wel een klein altaartje waar de mensen rijst, wierook en bloemen offeren. De verhalen achter veel rituelen zijn voor ons vaak moeilijk te geloven, maar we leren er ook wat van. Zo weten we nu dat een kip zonder kop ook kan rennen en hebben we gezien dat een koe echt vier magen heeft. Het slachten van de koe gebeurde in het openbaar en de kip werd geslacht in een tempel (Dakshinkali) waar 2x per week het bloed rijkelijk vloeit en de mensen betreden deze op blote voeten.

We zijn een aantal dagen naar wat minder toeristische plekken geweest. We vinden het leuk om ook minder bekende plaatsjes te bezoeken en geen toeristen tegen te komen. Zo belandden we in Daman bij een familie waar maar 1 maaltijd op het menu staat. Wij sliepen in een afgelegen, groot, leegstaand huis waar je 's nachts alleen de muizen hoorde trippelen. Was best wel spooky, zeker toen we de laatste avond thuiskwamen en er een deur geforceerd was...maar het had wel wat! Hier hadden we voor het eerst uitzicht op de pieken van de Himalaya. Wow! En dat terwijl we er nog 100 km. vandaan zaten.
Het was hier ook al behoorlijk bergachtig en de eerste kilometers zitten in de benen. Een van onze wandelingen bracht ons bij een afgelegen school diep in een vallei, waar de meeste leerlingen en leerkrachten dan ook wonen. De leerkrachten waren super enthousiast en wilden alles weten over Nederlandse scholen. Ze probeerden ons over te halen om een paar weken te blijven. Hopelijk stellen ze onze adviezen bij het vrijwilligerswerk dat we gaan doen ook zo op prijs.

Het volgende kleine plaatsje wat we aandeden was Bandipur en hier hadden we het gevoel even terug in de tijd te gaan. Gelegen tussen rijsterrassen zonder verkeer. De stroom viel hier regelmatig uit en dit zorgde voor de nodige romantiek (dat kunnen we wel gebruiken na 8 jaar samen). Maar even zonder gekheid; we zijn nu 2 weken in Nepal en het bevalt ons erg goed. Nepal is rijk aan natuur en cultuur, maar de armoede is hier erg groot. De wegen zijn slecht en in heel Nepal, zelfs in de hoofdstad, is maar zo'n 8 uur per dag stroom.

Op het dak van een jeep zijn we naar Pokhara gereisd. Dit is het startpunt van de trekking die we door de Himalaya gaan maken. Vanaf morgen gaan we 2 weken met een gids door het Annapurna gebergte wandelen. Zo'n 6 uur per dag, gaan we iedere dag bergopwaarts en zullen uiteindelijk een bergpas gelegen op 5500 meter (!) passeren. Wel een uitdaging voor ons als sportievelingen...

Groetjes Richard en Angela

Ps: Bedankt voor alle leuke reacties! Dit is erg leuk om vanuit hier te lezen!