Niets is zeker...
Ga d'r maar even voor zitten want we hebben nogal wat te vertellen!
Allereerst waarom we ervoor hebben gekozen om vrijwilligerswerk te gaan doen. We hebben al heel veel mooie dingen van de wereld gezien in de landen die we hebben bezocht. Dit waren allemaal landen
waar de mensen het niet zo goed hebben als in Nederland. Nu wilden wij eens kijken
of wij iets konden betekenen voor andere mensen. Daarnaast wilden wij ons (nog) meer verdiepen in zaken die spelen onder de bevolking, de cultuur en gewoontes en waar die uit voortkomen. Inmiddels
weten we dat je dan in Nepal je lol op kunt!
Bij het zoeken naar een goede organisatie zagen we al snel dat veel organisaties grote bedragen vragen om vrijwilligerswerk te mogen doen. Dat riep bij ons veel vragen op: Betalen om
vrijwilligerswerk te mogen doen!!??? Uiteindelijk kwamen we uit bij Stichting Maya, een kleine organisatie die zich niet richt op het verstrekken van geld en materialen, maar op het overdragen van
kennis. Deze visie sprak ons aan en na overleg met St.Maya besloten we op een basisschool te gaan helpen met als voornaamste doel de leerkrachten iets bij te brengen. Dit gedurende een periode van
zes weken. In Nepal is het echter niet zo dat alle vakanties al lang van tevoren
vaststaan. En zo kon het gebeuren dat we pas een week later aan het werk konden. Dan ons de eerste week maar storten op de voorbereidingen. We wilden ons richten op positief stimuleren en
muziekonderwijs in de vorm van een document, een presentatie, het geven van voorbeeldlessen en het ondersteunen van de leerkrachten.
Eerst stond de kennismaking met het gastgezin op het programma. We verblijven in Naudanda, een klein authentiek bergdorpje.Vader, moeder, zoon en dochter heetten ons van harte welkom in een voor
Nepalese begrippen mooi huis. Wij kregen een kamertje van 2 bij 2 en konden meteen aanschuiven voor de tweemaal dagelijkse maaltijd: rijst met groente. Dit wordt 's ochtends en 's avonds gegeten.
Tussen de middag wordt er meestal een rol biscuit of droog brood gegeten.
De volgende dag stond de eerste schooldag gepland. Een uur van te voren kregen we te horen dat de leerlingen er die dag nog niet zouden zijn. De leerkrachten zouden echter wel hard aan het werk
gaan om voorbereidingen te treffen voor het nieuwe schooljaar. Nou dacht Richard dat hij op Schiphol een luizenbaantje had, maar dat was hard werken vergeleken met wat de leerkrachten die dag
uitvoerden. Een van de leerkrachten liet zich ontvallen dat ze vandaag rustig aan deden omdat de volgende dag een vrije dag was. Die dag leerden we dat rustig aan doen in Nepal gelijk staat aan niks doen.
Na het weekend (dat hier 1 dagen duurt) bleken de lessen officieel nog steeds niet te beginnen. De leerlingen kwamen nu wel naar school, maar de leerkrachten krijgen hier aan het begin van het nieuwe schooljaar twee weken de tijd om zich voor te bereiden. Omdat er volgens de leerkrachten nog heel veel moest gebeuren werd ons gevraagd om 3 dagen voor de klas te staan. Eigenlijk was dit niet de bedoeling. We waren hier tenslotte om de leerkrachten te onderwijzen, niet de leerlingen. Maar als we ze hiermee konden helpen wilden we wel een uitzondering maken.
We hadden voor de volgende dag een aantal lessen voorbereid en meldden ons met frisse moed op school. Nu werd ons medegedeeld dat we niet 1 klas kregen maar alle klassen tegelijk. Nou zijn we de beroerdste niet, dus vooruit dan maar. Het aantal leerlingen (35) viel ook best mee, het is een kleine school. Dat sommige kinderen met een babybroertje of zusje op schoot zaten hielp niet echt. Dat een enkeling daarvan naakt of halfnaakt was, was apart maar zo lang ze niet huilden, plasten of poepten was dat ook nog wel te doen. Dat de kinderen, in tegenstelling tot wat ons was verteld, bijna geen woord Engels spraken maakte het echter wel heel lastig. Dat de leerkrachten buiten lekker in het zonnetje zaten was voor ons de druppel! We hebben duidelijk uitgelegd dat dit niet de bedoeling was en gezegd dat we vanaf nu alleen nog bij lessen gingen observeren. Na de pauze nam een leerkracht het van ons over. Dachten we dat onze lessen, mede door de taalbarriere, niet echt soepel liepen, wat we na de pauze zagen deed ons behoorlijk schrikken. Het lesgeven bestaat hier uit het hardop nabrullen van de leerkracht en de leerkracht let er totaal niet op of de kinderen de stof begrijpen. We hadden hier wel over gehoord en gelezen, maar als je het dan in het echt ziet is het wel andere koek.
Omdat de officiele lessen dus pas twee weken later zouden beginnen, besloten we het goede voorbeeld te geven en de handen uit de mouwen te steken. De lokalen konden wel een likje verf gebruiken dus hebben we materialen aangeschaft en zijn aan de slag gegaan. Het was mooi om te zien dat de leerkrachten zich betrokken voelden en ons meehielpen met schilderen. Daarnaast hebben we tapijt gelegd in de kleuterklas omdat de kinderen daar op een betonnen vloer moesten spelen. Zonder jullie donaties was dit allemaal niet mogelijk geweest en daar willen wij en de kinderen jullie voor bedanken! We hebben het mooie bedrag van 520 euro opgehaald! Ook hebben we hiervan i.v.m. inbraken nieuwe sloten gekocht voor alle lokalen en muziekinstrumenten inclusief een opbergsysteem. Er is nog wat geld over en ook dat zullen we goed besteden.
Tot nu toe klinken onze ervaringen wellicht vrij negatief, maar doordat we steeds meer te weten komen over Nepal en de geschiedenis van het land, kunnen we wel steeds beter begrijpen waar bepaalde dingen vandaan komen: Hoewel Nepal op papier sinds 1990 een democratie is, merkt de bevolking hier weinig van. Voedseltekorten en corruptie leidden er in 1996 toe dat de Maoisten, een afsplitsing van de communistische partij, 'The Peoples War' uitroepen. Deze volksoorlog duurt tot 2006 en hierbij komen meer dan 12.000 mensen om het leven.Eigenlijk is er sindsdien sprake van een vredesproces dat nu nog steeds voortduurt.Door dit conflict heeft een hele generatie onderwijs gemist.
Inhet weekend verblijven we in het nabijgelegen stadje Pokhara waar we even lekker kunnen bijkomen van de indrukken en een beetje de toerist kunnen uithangen. Nu niet, want bijna alles is gesloten en misschien wel meerdere dagen, omdat er een grotestaking door het hele land is. Dit gebeurt geregeld (vorige week ook) en het hele land ligt dan plat;winkels moeten dicht, scholen zijn gesloten en er mag door het hele land geen vervoer rijden. Als toerist heb je dan een probleem. Waarschijnlijk moeten we morgendus lopendnaar ons gastgezin waar we door de weeks verblijven(ongeveer 5 uur lopen).
We vinden het moeilijk om een oordeel te vormen over de Maoisten en de regering, maar vanuit ons oogpunt zijn beiden slecht, corrupt en niet goed voor de bevolking. Het houdt elkaarnaar ons ideein stand. Aangezien de Maoisten nu eisen dat de regering aftreedt en de regering dit niet van plan is vrezen velen dat dit een einde kan betekenen aan het kwetsbare vredesproces.
Al met al proberen ons steentje bij te dragen, maar er moet nog enorm veel veranderen hier. We proberen de leraren vooral duidelijk te maken dat zij de sleutel zijn voor het geven van beter onderwijs en we hopen dat ze hierdoor bewuster worden van hun rol en zich verantwoordelijker zullen voelen. Het is voor ons een hele leerzame ervaring. De mensen zijn erg aardig en het is bijzonder om deel uit te maken van het Nepalese leven. Je bent geneigd snel over zaken te oordelen, maar alles heeft zo zijn oorzaak.
Zo, nu gaan we kijken of we stiekem ergens een biertje kunnen kopen, want vandaag vieren we Richards 32ste verjaardag! Iedereen bedankt voor de felicitaties voor Angela's verjaardag!
Doeiii groetjes!
Reacties
Reacties
lieve kinders
het is weer ongeloveloos,wat daar allemaal weer gebeurd.Ook hier voel ik weer machtposities van hogerhand,wat inhoud,dat de gewone mens hier weer zwaar onder gebukt gaan.Hoe kan een land het goed doen,als deze overheden een hand blijven houden over het voortbestaan van een land.Hoe jullie hier weer de helpende hand insteken betuigd weer van grote klasse.Als je de dingen uit je hart vandaan doet,geef je het goede voorbeeld en ik vind dat jullie daar behoorlijk in slagen,je kan in deze situatie niet meer doen.Probeer nog een beetje je verjaardag te vieren Richard,zo saampies zal dat zeker nog lukken.Heel veel liefs van ons.
Hoi lieverds,Ricardo van harte gefeliciteerd met je verjaardag!Angela,jij ook met je mannetje!Wat een indrukwekkende verhalen,als je daar bent,lijkt het ons dat je het hele systeem wilt omgooien!Het is nog een lange weg te gaan,mensen willen vrede,maar ze willen voor elkaar niet onderdoen!Dat frustreert enorm,omdat we het hier in Nederland best wel goed voorelkaar hebben!Het blijft allemaal kwetsbaar,maar jullie inzet is geweldig,en je kunt er toch een steentje aan bijdragen,om een goed voorbeeld te geven!En dat wordt door jullie met liefde en volle overgave gedaan!Dit is op zich al een prachtige missie!Nou proost Angela en Ricardo,op jullie gezondheid,tot gauw!Heel veel liefs van onsxxxxxxx!
Hartelijk dank weer voor het indrukwekkende verhaal en Richard alsnog van harte gefeliciteerd.
Liefs Marja en Ger
Hoi Richard en Angela,
Ik wil jullie alsnog van harte feliciteren met jullie verjaardagen, zal wel heel bijzonder zijn om dat zo ver weg te vieren. Nog een hele fijne tijd.
Liefs Gerda
Hoi Richard en Angela,
Ik wil jullie beiden nog feliciteren met jullie verjaardag!
Wat maken jullie toch ook een hoop mee! In elk reisverhaal staat weer een hele andere ervaring.
Geniet er samen nog lekker van!
Liefs,
Judith
Hoi Angela en Richard.
Ten eerste van harte gefeliciteerd met jullie verjaardagen. Ik hoop dat jullie er een klein feestje van gemaakt hebben samen. Ik lees regelmatig jullie verhalen en ja het valt af en toe niet mee aan de andere kant van de wereld. Goed om te lezen wat jullie gedaan hebben met de donaties en ik hoop dat deze kinderen eer veel pelzier aan mogen beleven. ik hoop dat straks het ondersteunen aan de leerkrachten ook beter tot zijn recht mag gaan komen.
Ik wens jullie daar heel veel geluk bij want het is niet zo makkelijk om een andere cultuur binnen te stappen. Succes en tot horens Liefs Yvonne
Hoi Richard en Angela,
Ten eerste van harte met jullie verjaardagen.
Richard, voor jou vast je eerste cadeautje..... Ajax is geen kampioen geworden.
Het is erg leuk om jullie verhalen te lezen en ik vind het onwijs goed dat jullie daar vrijwilligerswerk verrichten.
Heel veel succes nog daar en uiteraard veel plezier!
Groeten Frans
he meester heel gezellig hier in heiloo maar me ja echt ongelovelijk wat u allemaal mee maakt hoor en al die verhalen het lijkt net verzonnen ik wou dat ik mee kon het klinkt alle maal zo mooi maar het groootste probleem is nog dat we u HHHHHHHHHHHHHHEEEEEEEEEEEEEELLLLLLLLLLLLLLL erg missen hoor als u dat niet vergeeeeeeeeet
heel veel groetjes van heiloo en vooral van Sharon en wendy
we hopen voor jullie dat er geen stakingen zijn want vijf uur lopen naar het stadje is wel erg lang we hopen dat alles goed gaat wij hebben nog steeds vakantie en we hebben jonge konijntjes we gingen er eentje halen maar kwamen natuurlijk met twee thuis zeven weken oud heel veel kusjes
we hebben een bruin wit en een lichtbruin
konijntje ze heten pukky en nijntje
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}