Thailand en Cambodja deel 2 (nu wel te lezen)

Van de batcave gingen we naar de batmobiel, want op het busstation van Siem Reap troffen we een tuk tuk chauffeur met een wagen in vleermuisstijl. Zijn bijnaam was snel bedacht. Op de lokale voedselmarkten (waar het geurzintuig behoorlijk wordt getest), hebben we de vleermuis overigens aan ons voorbij laten gaan.

Onze tijd in Siem Reap stond grotendeels in het teken van een tweedaags bezoek aan Angkor. Angkor is een groot gebied waar veel ruïnes van oude steden en tempels uit de tijd van het Khmerrijk zijn te vinden. De staat van de verschillende bouwwerken varieert en dat heeft zijn charmes. Zo worden een aantal tempels overwoekerd door (kapok)bomen (zie foto's).

Het kwik liep inmiddels behoorlijk op, maar doordat er zoveel moois te zien was, namen we dat voor lief.

Vanuit Cambodja vlogen we naar een van de natste gebieden in Thailand: Kao Sok.

Omdat het tussen de buien door altijd meteen weer mooi weer is, is zwemkleding noodzakelijk. Als je dan bijna bij het vliegveld bent en bedenkt dat alle zwemkleding nog ligt te drogen aan het zwembad, geef je de verbaasde taxichauffeur opdracht terug te rijden naar het hotel.Gelukkig haalden we onze vlucht nog.

Bij aankomst verbaasden we ons over het grote aantal accommodaties. Nog groter is onze verbazing als we in hetzelfde hotel Marit & co weer treffen.

Wij hebben dan al een tripje in de omgeving achter de rug. In Nationaal Park Kao Sok overnachtten we op een idyllisch plekje in een hutje op het water. Als we er ‘s avonds met een groep en gids op uitgaan denken wij dat we naar een waterval gaan wandelen. De uitdaging blijkt groter; de uit vele terrassen bestaande waterval dient beklommen te worden. We zijn nat tot op het bot.

Na deze natte dagen was het tijd voor een overvloed aan zon op een tropisch eiland.....of twee; Kho Phanang en Kho Tao.

In hutjes op het strand tussen de palmbomen was het niet heel lastig om wat gas terug te nemen. Naast het genieten van heerlijke curry's, smoothies en mojito's was er voor ons nog een nieuwe wereld te ontdekken; de onderwaterwereld.

We kwamen veel bewoners tegen die we alleen kenden van 'Finding Nemo en Spongebob' en de meiden wezen ons op een oude bekende: de reuzenschildpad.

Voor de kenners onder ons: we hebben o.a. puntrifhaaien, lipvissen, eenhoornvissen, clownvissen, barracuda’s etc.

De laatste twee dagen waren we weer in Bangkok. We hadden vooraf gedacht dat ook dit twee rustige dagen zouden worden, niks bleek echter minder waar. Zo werd er nog een tempelcomplex bezocht, hebben we de Chinese wijk onveilig gemaakt en ondergingen de meiden een nagel pedicure.

Zo staan deze laatste dagen wel een beetje symbool voor de reis die we de afgelopen vier weken hebben gemaakt. Want waar wij vooraf dachten aan een vakantie waarbij we een aantal uitjes zouden maken, is het echt een reis geworden. Misschien zit het de meiden wel een beetje in het bloed……..

Tot snel allemaal!

Op reis door Thailand en Cambodja 2023

Nee Manou, die dames in zwarte gewaden zijn geen ninja's.We vliegen via Amman, hoofdstad van Jordanië, naar Thailand. Vooraf dachten we dat we misschien wel de enige Nederlanders zouden zijn die deze route nemen, maar niks blijkt minder waar.

Jungleboek deel 2

Ola gringo’s,

Hadden we het in deel 1 van ons verhaal over zwembaden en jacuzzi’s, die luxe hebben we niet altijd hoor. Soms hebben we een bad/slaapkamer met gedeelde keuken. We koken regelmatig zelf en als we geen ontbijt hebben komen de meegenomen kaas en pindakaas op tafel. Op restaurantgebied hebben we ook hier weer ervaren dat je het best bij de locals kunt eten. De restaurants gericht op toeristen vallen vaak wat tegen. Het eten bij zogenaamde Soda’s is meer authentiek, lekkerder, goedkoper en je hebt meer contact met de locals. En als je dan een keer moet rennen omdat het restaurant in de brand staat ben je weer een ervaring rijker.

Buiten het centrale gebied van Costa Rica is het op de weg een stuk rustiger. De 4x4 is hier erg fijn, want de wegen zijn soms een uitdaging. Na veel jungle en mooie stranden, kwamen hier in het noorden vulkanen en watervallen bij. In park Rincon de la Vieija komt de vulkanische activiteit aan de oppervlakte in de vorm van borrelende modderpoelen. Van park Volcan Tenorio wordt gezegd dat God na het schilderen van de lucht zijn penseel hier in het water waste:

Dacht Richard met het ziplinen het ergste te hebben gehad, moest er bij Laguna Arenal nog een parcours over hangende bruggen worden afgelegd. De luiaard die we hier van dichtbij konden bekijken heeft waarschijnlijk geen hoogtevrees. Over het algemeen blijft een luiaard een week lang hoog in een boom zitten en komt slechts één keer naar beneden…om te poepen. Per heden Richard zijn lievelingsdier. Lievelingslekkernij is en blijft chocolade. Tijdens een chocoladetour volgden we het productieproces van begin tot einde en mochten we zelf bonbons maken en verorberen.

Onze eerste bestemming aan de Caribische kust is alleen per boot de bereiken dus lieten we onze huurauto achter op een (beveiligde) parkeerplaats. Tortuguero is met zo’n 6500mm regen per jaar één van de natste gebieden van Costa Rica, maar natuurlijk niet als wij er zijn! De hoge temperaturen zorgden ervoor dat we ons tempo moeiteloos aanpasten aan dat van de plaatselijke rastafari’s. Dè reden om naar dit afgelegen deel van Costa Rica reizen zijn de schildpadden. De stranden van Tortuguero zijn de belangrijkste nestelplaats voor onder andere de groene zeeschildpad. Onder begeleiding van een gids mochten we ’s avonds in het donker het strand op. De schildpadden worden hier beschermd. Je mag dan ook geen foto’s nemen of filmen, maar het hele proces van eieren leggen zullen we niet snel vergeten. Alsof dit nog niet magisch genoeg was, barstte meteen hierna het noodweer los.

Volgende ochtend nog meer live National Geographic gekeken. Zit je nietsvermoedend aan je ontbijtje komt er een groep apen aangeslingerd. Twee bomen stonden nogal ver uit elkaar en we vroegen ons af of ze de sprong zouden wagen. Ze leken steen-papier-schaar te doen en één waagde als eerste de sprong. De rest volgde en het was steeds kantjeboord. Als laatste sprong een moeder met baby op haar rug. De apen leken op hun beurt niet onder de indruk van onze staande ovatie.

De laatste week in Cahuita was erg, erg, erg nat. Gelukkig stond er weinig meer op het programma en verbleven wij in een paradijsje waar wij wederom het zwembad grotendeels alleen hadden. Was het even droog dan glipten wij de deur uit om hier toch nog even een mooi strandje te bezoeken of om vlees te halen voor op de barbecue.

Wij sluiten af met een uitdrukking die je in Costa Rica heel vaak hoort: Pura Vida!!! Wij hebben deze uitdrukking opgevat als; geniet van het leven en maak je niet druk. Dat is ons de afgelopen 5 weken goed afgegaan!

Jungleboek deel 1

Ola amigo's!

Drie vliegtuigen, twee taxi's, een metro en twee bussen waren er nodig om ons naar onze eerste slaapplek in Costa Rica te brengen. We zeggen bewust slaapplek, want na deze reis van ongeveer 28 uur wilden we graag slapen. Maar de volgende ochtend gingen we alweer op doorreis. Na het ophalen van onze huurauto begaven we ons voor het eerst onder de lokale bevolking. Waar we inmiddels weten dat ze in het dagelijks leven tranquilo zijn, heeft de gemiddelde weggebruiker hier ongeveer evenveel geduld als Richard in de online wachtrij bij Ticketmaster. In de daaropvolgende dagen kwamen we er achter dat niet alleen het verkeer hier een jungle is, maar dat dit geldt voor heel Costa Rica. Of je nu aan het zwembad ligt of stilstaat op de autoweg i.v.m. een ongeluk; wildlife is overal.

Als je in een nationaal Park dan bewust gaat speuren, waan je je helemaal Freek (of Frederike) Vonk. In park Manuel Antonio konden wij ons geluk al niet op met o.a. luiaards, slangen, apen en leguanen. In natuurreservaat Carara kwamen hier nog twee soorten apen, kleurrijke kikkers en krokodillen bij. Met al dit dierengeweld zouden we bijna de vele soorten vogels en insecten vergeten. Bijna, op de muggen na...We vonden de parkwachters al opkijken van onze verschijning op slippers en in korte broek. Dit in tegenstelling tot andere bezoekers die allemaal gingen voor de Dr. Livingstone-look-a-like-award. Muggenspray bleek hier niet genoeg en we hebben allemaal drie dagen jeuk gehad.

Langs de Pacifische kust zijn we afgereisd naar het zuidelijker gelegen Uvita. Hier gingen we het water op in de hoop walvissen te zien. En met succes, we spotten een moeder met jong! Manou was inmiddels in slaap gevallen, maar wij keken onze ogen uit.

Om ter land, ter zee en in de lucht te completeren, besloten we te gaan ziplinen over het nevelwoud van Monteverde. Dit bleek spannender dan verwacht. Niet alleen het ziplinen zelf, maar ook het wachten in de hoge boomtoppen met pittige wind zorgde niet alleen voor nevel, maar ook voor zweetdruppels...

Door de hoge temperaturen en de luchtvochtigheidsgraad is het tijdens het wandelen ook zweten geblazen. Maar mede door de aangeschafte camera's voor Indi en Manou zijn zelfs mieren interessant om te fotograferen. We vermaken ons dus wel ;) Daar helpen de mooie accomodaties aan mee. Van bungalow met zwembad tot ranch met modderbad en jacuzzi. We gaan dus nog even door zo!

IJsland is hot!

Oeps er is iets misgegaan...

En we gaan nog niet naar huis!

Om er voor te zorgen dat echt ieder wat wils krijgt, besloten we de laatst geplande dag Yellowstone om te zetten in een extra dag kinderparadijs. En zo hadden we twee en een halve dag op een camping met grote waterspeeltuin. Op hier en daar een lastig momentje na doen de meiden het trouwens super. De temperaturen lopen ook hier behoorlijk op en gemiddeld rijden we toch zo’n vier uur per dag. Indi is in Glacier Nationaal Park zelfs benoemd tot junior parkranger na het maken van een wandeling, bijbehorende opdrachten en het afleggen van een eed. Sinds die benoeming (met bijbehorende badge), lijkt het wandelen haar nog beter af te gaan. Zeker met een vaak door ons in het vooruitzicht gestelde koekjespicknick, is ze niet meer te stoppen!

Glacier was ook onze laatste bestemming in Amerika. Op dat moment met een beetje pijn in het hart. We zijn (ook in het verleden) erg verwend met de mooie natuur in de Amerika. Daarnaast doet het ook pijn in de portemonnee. Boodschappen doen in Canada is geen pretje. Veel producten zijn twee keer zo duur. Afwachtende wat Canada ons zou gaan bieden, trokken we met een camper vol benzine en boodschappen de grens over.

Waterton Lakes Nationaal Park stond als eerste op het programma. Waarschijnlijk hebben ze het daar nu nog steeds over ‘the slow driving dutchmen’, maar als dat op één avond betekent dat je vijf beren en een vos spot, so be it. Over ‘wildlife’ gesproken, er is nog iets dat we zullen missen aan Amerika; onze bezoekjes aan de Wallmart. We verbeelden ons niks, maar als je daar je klapstoeltje neerzet, kun je je best een dag vermaken. Zelfs in ons ‘vakantiekloffie’ voelden we ons daar regelmatig ongemakkelijk overdressed en vier mensen zonder overgewicht bij elkaar is natuurlijk ook best bijzonder.

Genoeg vergelijkingen nu, het is ons inmiddels duidelijk dat Canada gewoon een heel mooi land is. Dit werd ons nog duidelijker toen we ons in alle vroegte op de 300 km lange Ice Field Parkway (Rocky Mountains) begaven. Verschillende stops met watervallen, meren in alle kleuren en gletsjers. Te veel om op één dag te kunnen bekijken. Gelukkig stond deze weg nog een keer op het programma. Sneller dan verwacht zelfs, want we waren nog niet zo lang op onze camping in Jasper toen we te horen kregen dat er vlakbij een grote bosbrand was uitgebroken. Voor het slapen gaan de rookmelders maar even gecheckt en hoewel die ´s nachts niet zijn afgegaan, stond ´s ochtends de hele camping blauw van de rook. Wegwezen dus!

Terug over de Ice Field Parkway en daar een plaatsje gezocht om de volgende dag de pittigste wandeling tot nu toe te maken. Vijf kilometer met een grote stijging. En ja hoor, parkranger Indi heeft de hele route zelf gewandeld! Boven aangekomen werden we beloond met een wijds uitzicht op gletsjers en bergen... en natuurlijk een koekjespicknick!

Via nationaal park Yoho, Golden en het kleur- en geurrijke Mount Revelstoke in Peachland beland, waar we wat gas terugnamen. Drie dagen chillen aan een prachtig meer dachten we dat het avontuur nu over was. De grootste verrassing moest nog komen:

Er bleek namelijk een fout gemaakt te zijn met onze vliegtickets. Tot het laatste moment dachten we dat het zo’n vaart niet zou lopen, maar we mochten uiteindelijk echt niet mee. Dat is wel even apart, zeker als je minimaal twee dagen moet wachten op de volgende vlucht. Nadat we te horen kregen dat al onze onkosten vergoed zouden worden, maakte de verbazing al snel plaats voor een big smile en konden we Vancouver nog twee dagen onveilig maken. Deze keer deden we dat vanuit een iets luxer hotel met zwembad op het dak. Zo werd er dus weer Aziatisch gegeten, gezwommen en kon de lokale platenboer nog even worden bezocht. Uiteraard werd onze vakantie afgesloten met gepast vervoer naar het vliegveld ;)

Leuk dat jullie allemaal weer een beetje hebben meegereisd, bedankt voor de reacties appjes enz. en we zien jullie weer snel!

Richard, Angela, Indi & Manou

Voor ieder wat wils!

De karavaan is wederom uitgebreid, maar nog steeds niet te stoppen! Deze keer 4 weken Canada en Amerika op het program. Ook nu stonden de laatste dagen in Nederland weer in het teken van afscheid. Tijdelijk afscheid van familie en vrienden, maar ook van de peuterspeelzaal en van de Duizend Eilanden school.

In het verleden ging de aandacht van mensen in verre oorden nog weleens uit naar onze verschijningen. En hoewel Indi en Manou over aandacht niet mogen klagen, trok onze bagage toch echt het meeste bekijks. En dat is niet zo gek; 2 grote backpacks, 1 buggy, 1 rugdrager, 2 autostoeltjes, 1 kinderstoel, 2 grote pakken luiers, 4 slaapzakken en na taxfree shoppen 5 grote handbagage...het kan, dus doen we het :)

Om te beginnen 3 dagen Vancouver om een beetje te acclimatiseren. Met 2 kleine kinderen nog net iets lastiger en zo kan het gebeuren dat je op zondagochtend 5.30 uur gedoucht en wel bij de Starbucks zit. Wat maakt een zelfgemaakt vaderdagcadeau dan veel goed! Dan heb je al snel het idee een hele dag achter de rug te hebben en pak je de bus naar Chinatown voor een vroege lunch. Alle Chinezen lagen nog op een oor, maar de junks die dit gebied onveilig maken, waren allemaal wakker. Met nadruk op het woord allemaal. De eindscene uit een gemiddelde zombiefilm zou hierbij verbleken. Op het dieptepunt van deze tocht kwam gelukkig een van de opperjunks ons te hulp en wees ons de weg (waarschijnlijk net gebeten maar nog niet aangetast).

Niet gegeten in Chinatown zelf dus, maar Vancouver heeft zijn bijnaam Hongcouver niet alleen te danken aan Chinatown. En zo aten we de eerste 3 dagen in Canada achtereenvolgens Vietnamees, Indisch en Koreaans. Naast het heerlijke strandje bij ons hotel voor ons het hoogtepunt van Vancouver.

Hoewel we niet mochten klagen over de omgeving, stonden de eerste dagen na Vancouver vooral in het teken van lange afstanden overbruggen. Dat wisten we van tevoren, want we hadden een doel voor ogen; Nationaal Park Yellowstone (Amerika).

Yellowstone is eigenlijk een grote supervulkaan, groter dan 2 keer de provincie Noord- Holland. Dit maakt dat je door het hele park geisers en hotpots ziet. Vooraf dachten we dat veel ons bekende plaatjes van het park met de computer bewerkt zouden zijn. Nu moesten we soms na even knipperen met de ogen tot de conclusie komen dat dit niet het geval was.

Naast veel hete plekjes bezoeken, hebben we ook de tijd genomen om te picknicken in het bos, te zwemmen in de rivier (bij nabijgelegen Grand Teton) en natuurlijk het spotten van wildlife. Na de eerste dagen veel bizons, eekhoorns vogels en verschillende soorten herten te hebben gezien, hadden we op de laatste dag het geluk om een beer tegen te komen. We zaten in de camper, dat maakte ons enthousiasme er niet minder om, maar kennelijk konden we ons enthousiasme niet met onze kinderen delen; Manou tukte heerlijk verder en Indi keek lichtelijk geiiriteerd op omdat ze werd gestoord in haar favoriete filmpje...Ach ja, voor ieder wat wils!

On the road again! Amerika

Oeps er is iets misgegaan...